وداع با ماه رقت قلوب و قلت ذنوب
«السلام علیک من قرین جل قدره موجودا و افجع فقده مفقودا»؛
سلام بر تو اى نزدیکى که وقتى بودى گرامى بودى و حال که در آستانه رفتن هستى، رفتنت فاجعه است و ما را غمگین مى کند همچون کسى که عزیزترین عضو خانواده اش را از دست بدهد.
«و مرجو آلم فراقه»؛
سلام بر تو اى تکیه گاه امید که درهنگام مفارقت، ما را متالم و رنجور کردى. آن ماه که در جان انسان رسوخ داشت، وقتى از جان فاصله مى گیرد جایش را غم پر مى کند. آن فهمیدنها و صفاى ضمیر دیگر نیست. آن نشاطى را که انسان در ماه مبارک رمضان براى نثار و ایثار دارد درغیر ماه مبارک رمضان ندارد. اگر انسان دراین ضیافت حق از خدا، غنا و بى نیازى طلب کند، چیزى او را به خود متوجه و مشغول نمى کند؛ نه از کسى مى ترسد و نه از بذل جان دریغ مى کند.
«السلام علیک من الیف آنس مقبلا فسر و اوحش منقضیا فمض»؛
سلام بر تو اى دوست با الفت که وقتى آمدى، ما را مسرور کردى و وقتى رفتى، ما را گداختى و رفتى، داغ زدى و رفتى!
«السلام علیک من مجاور رقت فیه القلوب و قلت فیه الذنوب»؛
سلام بر تو اى همسایه عزیز که در مجاورت و جوار رحمت تو بودیم. تو همسایه اى بودى که دراین مدت دلها رقیق مى شد و گناهان کم.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
